Blog Entry 9: Important  Lesson Learned

                  Pinaka mahalaga Kong natutunan y kung paano ko papahalagahan ang isang trabaho at kung paano ka makipag kuminikasyon sa ibang tao. Dapat hindi ka nagsasawa sa pag iintindi na makatulong sa ibang tao lalong lalo na sa mga bata at kung paano pahalagahan ang mga bagay bagay. Lalong lalo na sa bawat sigundo minuto at aros na tumatak bo ay mahalaga dahil sa bawat kilos mo ay may silbi. Matutunan ko din ang pano maging istrikto sa mga impliyado natutunan ko din ang labis na pag papahalaga sa mga bata kahit sila ay may kapansanan. Saka mas lalong tumatak sa puso at isipan ko na dapat hindi iba ang tingin natin sa ibang tao lalo na sa mga bata na may kapansanan kasi kahit sila ay ganon nag bibigay parin sila ng aliw o saya sa atin at pinaparamdam din nila sa atin na mahal din nila tayo kaya dapat mahalin din natin sila at irespeto. Yung tilang wag natin silang kaawaan dahil mababago parin ang kanilang pag katao. Wag natin isipin na mahina sila dahil malakas sila dahil lumalaban sila sa hamon ang buhay. Kaya natutunan ko ang maging matatag at maging matapang wag tayong maging marupok upang hindi tayo magato o masira ang aking pagkatao.

          Natutunan ko din angpahalagahan at ingat kung anong meron tayo. Wag susuko kahit may matinding pagsubok na dumaan sa atin buhay. Katulad ng mga bata sa Childre's Development Invention Center patuloy nilang nilalabanan ang kanilang kapansanan kahit naganon masaya parin sila at para sa kanila hindi hadlang ang mga bagay na iyon kasi blessing iyon ng Panginoon kaya dapat wag natin sirain ang ating sarilo dahil na mahirap lang tayo. Wag natin ilugmok ang ating pangarap kahit napapagod na tayo dahil ang hirap sa buhay ay isang pag subok na ibinigay sa atin ng Panginoon tulad niya hindi siya sumuko na patawarin tayo kahit nakakagawa tayo ng kasalanan at hindi din niya tayo pinababayaan. Kaya natuyunan ko na hindi hadlang ang hirap ng buhay upang makamit lang ang mga pangarap. Sa CDIC  ay isang magandang impluwensya sa akin upang ipag patuloy ko ang hamon ng aking buhay naging inspirasyon ko ang mga bata na nag aaral doon kasi walang bakas ng lungkot sa kanilang muka noong andon pa kami lahat sila ay masasaya at talagang pursigido sila na umangat ang kanilang kaalaman. Bawat isa sa mga bata na tinuruan namin doon ay patuloy parin nilang nilalagpasan ang hirap na kanilang hinaharap. Kaya sa tulad ko na kumpleto mag papatuloy ako sa pag aaral hanggang makamit ko ang aking mga mithiin sa buhay. 

            Natutunan ko din doon na habang bata pa tayo ay maging malaya at wag indahin ang mga problema sa buhay kung magiging mahina ka wala ng saysay  ang buhay mo kaya habang natakbo ang oras wag natin pabayaan ang ating pangarap at maging inspirasyon nating ang mga bata na malakas at alisto upang makalaya sa hirap ng buhay.