Blog Enrty 4: The Value of Hard Work

            Ang kahalagahan sa pag tatrabaho ay maging masipag ka at yung mapapagkatiwalaan ka kasi. Kung magiging masinop ka sa pag tatrabaho mo magand ang epekto na dadating sayo. kahit mahirap ang mga ginagawa sa trabaho dapat handa kang mag tiis para sa kinabukasan mo sabi nga nila walang madaling trabaho kay langan mong mag pursige para sa kinabukasan. 

           Nahirapan din kami sa Candle Light Cafe dahil sa lawak ng lugar nayun nililinis namin pero masaya kami habang nag lilinis nag kukuwentuhan saka nakakagaan ng loob ang makikita mong mga obra sa loob ng bawat kwarto kaya kihit mahirap sinikapo namin na mag linis hinahati hati namin ang mga gawain doon. Masaya kaming gumagawa kasi sobra talagang nakakamangha sabi ni Mrs. Marichu  lahat ng nakamtan niya ay pinaghirap niya kaya lalo kaming ginanahan dahil may naging inspirasyon kami. 

           Maging ,masipag , tapat, pursigido,  yan ang dapat meron ang sarili pagdating sa pag tatarabaho kaya ako marami akong natututnan sa lugar na yon. Handa akong nganyo sa ibang tao at ibahagi ang aking natutunanan sa candle light cafe. Magsususmikap na ako sa mga gawain na aking gagawin at hibdi na ako mag aaksaya pa ng oras para makamit ko lang mang magandang pangarap sa aking buhay.

         
     

   

Blog Entry 3: Featured Workplace 1
 
                  Maganda ang lugar nakakamangha yung tilang unang araw namin hindi kasi namin alam kasi first time lang namin makapunta doon. Ang lugar na iyon ay isang tago pero pag pumunta ka doon mapapa nganga ka nalang kung anong meron sa Candle Light Cafe. 

                Maganda kasi madaming mga aktibidades ang meron doon makakakita ka ng ibat- ibang painting na sobrang kahangahanga. May gawaan din ng kandila, plaster, at may nag wewelding din sa lugar na yon talagang hindi ka mag sisisi na pumunta don may restaurant na matututo ka pa. Sa lugar na yun unti-unti mahuhubog ang iyong kaalam tinuruan kami doon na mag pinta, gumawa ng isang malikhang sining, malinis ang lugar ng Candle Light Cafe talagang pinupunasan ang bawat sulok mga lamesa nag wawali mapalabas man o sa loob. Sobrang laki  ng lugar na yun akala mo sa labas hindi kasi parang simple lang. 

              Sa lugar nayon talaga ako nagandahan kasi sa mga drawing/larawan na nakita ko parang mas naingganyo ako na mag guhit muli. Nag gawa din kami sa lugar na yun ng mosaic kaya mas nakakadagdag ng kaalaman.

Blog Entry 1: Futured at Work  (Narrative)
     

        Ako nga pala si Jovy Almonicar nag mula sa Dagatan Lipa City     nag aaral sa The Nazareth School. Sa araw ng bakasyon namin kami ay nag Work  Immersion    unang linggo na distino kami sa Candle Light cafe. 

       Bago ko umpisahan  ang aking kwento ano nga ba ang work immersion?
     
Ang Work Immersion ay bahagi ng Senior High School (Grade 11 at 12) Curriculum na nangangailangan ng 80 oras na pagsasagawa ng aktwal na trabaho or “hands-on” experience upang maranasan ito ng mga estudyante. Maari din itong paggaya lamang sa aktwal na trabaho or ‘simulated’. Hindi maaring lumampas ng 8 oras bawat araw ang pagsasagawa ng trabaho. Kailangan din gabayan ng eskwelehan at employers ang mga estudyante.
Hindi ito isang aktwal na kasunduan para makapagtrabaho. Ito ay isang proseso para maipakita sa mga estudyante ang proseso ng pagtrabaho at mapagbutihin pa ang kaalaman na ibinabahagi ng mga eskwelahan.
       Alam namin na mahirap ang mag trabaho sa Candle Light Cafe yun na yung nasaisip namin. Habang nag babyahe kami papunta doon nag kukuwentuhan kami ng aking mga kamiyembro kung ano nga ba ang gagawin namin doon. Akala namin naang Candle Light Cafe ay isa lang restaurant pero nag kamali kami. Maraming nag tatrabho doon marami kaming nakilala si na ate Merna at iba pa. Ano nga ba ang meron sa mga trabahador doon? Mapansin namin na nag tutulungan ang mga impliyado doon sa bawat gawain lalong lalo na ang pagiging malikhain kaya namangha talaga kami ng sobra sobra . Akala namin madadali lang pero habang pinapanood namin madaming proseso na kanilang ginagawa kaya. Akala din namin na mag seserve lang kami sa mga tao na kakain doon, tapos magwawalis, mag iimis lang pero hindi pala kasi tinuruan kami doon kung pano maging malikhain kaya sa pag tatrabaho alam namin na hindi dapat pa easy easy dapat pinag iisipan mabuti ang mga gagawin. Nag imis kami sa labas ng candle light cafe sobrang dami namin ginawa nakakapagod pero proud kami sa sarili namin na nagawa namin yun.
        Kaya kung mag tatrabaho tayo dapat maging masipag para maganda ang ipekto o infact sa ating kapwa trabahdor at boss. Kasi kung masipag ka magiging masipag din ang ibang impliyado. Mahirap mag trabaho kasi sabi nga nila kaylangan natin mag pakapagod at makaranas ng hirap bago natin makamit ang mga positibo para sa ating pangarap. Dapat hindi din tayo pag hihinaan ng loob  na pagod na tayo,susuko na kasi mahirap pero mali yun dapat i push natin ang ating sarili na lalagpasan ko ang hirap ng aking buhay. Sa pag tatrabaho maging masaya tayo kung anong meron kung ano ang kayungkulan natin kasi lahat nag sisimula sa maliit hanngang sa pag laki sa pagiging impliyado dapat maliksi ang kilos, machaga, at hindi nag papatalo sa pagod.

Blog Enrty 2: Most Important Attitude in the Workplace

           Ano nga ba ang importante ugali sa isang lugar na pinag tatrabahuhan?
         Para sa akin sa mga naranasan ko. Kasi simula high school ako natuto na akong mag trabaho kaya may konting kaalaman ako sa pag tatrabho. Dapat ang ugaki ng isang empleyado sa lugar na kamilang pinagtatrabahuhan ay mabait para maging mabait din ang mga katrabaho mo sayo, masipag dahil para maganda ang impact sa boss mo, tapat para pagkatiwalaan ka ng mga tao sa lugar na iyong pag tatrabahuhan at marami pang iba .
         Sa candle light cafe  dapat maging Mahinahon at malikhain sa pagtatrabho tulad sa mga ginawa namin kung paano mag drawing gumawa ng Mosaic gamit ang mga tiels na maliliit na kung sa iba ay itatapon na. Kaylangan mo din na may lakas ng loob dahil sa pag harap mo sa ibang tao na makakausao mo. Saka kung may sama ka ng loob sa isa sa nga ka empliyado mo dapat sinasabi mo agad para hindi na ito lumalim at agad dapat na masulusyunan. Magung masikap ka lang talaga sa pagpapagod eh makakamtan mo ang mga mithiin mo sa buhay. Dapat laging nakangit pag haharap ka sa ibang tao para pang pa good vibes ng kanilang araw at pampapawi ng pagod.
         Sa pag tatrabaho dapit malaki at mahaba ang pasensya mo sa mga tao na makakasalamuha mo dahil may ibat iba silang ulagi kaya dapat ikaw yung mag aadjust saka dapat sa pinag tatrabhuhan mo maging maganda kang impluwensya sa iba mong katrabahador at sa iyong boss. Masaya mag trabaho kaya dapat pahalagahan natin.

Blog Entry 10: My Hope My Future

             Para sa aking pangarap pag lipas ng panahon ay magiging matagumpay ako sa aking misyon na makamit ang minimithi ko sa buhay. Namakatulong sa aking mga magulang sa aking mga kapatid,at sa mga taong tumulong sa akin upang maabaot ko ang diploma ng tagumpay hindi ko sisirain ang aking paghihirap para sa mga walang kwentang baga. Titiisin ko ang hirap ng buhay basta hindi ako mabigo.

           Kaya sa paglipag ng mga panahon magiging tagumpay ako at magiging isang pulis o sundalo na mag sisilbi sa bansa. Napili ko anv pa gihing sundalo kasi noong bata pa ako nakikita ko sa mga pinsan ko kung paano sila nag lalaro ng pulis pulisan kaya nainganyo ako na yun ang maging pangarap ko. Subalit ako noon ay isang mahiyaing tao ma hindi marunong makasalamuha sa iba pero noong nag work immersion kami doon ko natutunan kung paano magkumunikasyon sa ibang tao para umangat ka dahil ang pakikipagkumunikasyon ay isa sa makakatulong upang maging matatagka at mag tagumpay. Kaya para sa ibang mag aaral sa pag lipas ng panahon wag natin sirain ang ating buhay at dapat lagpasan nalang natin upang ma      amtan ang saya at katas ng pagod sa pag aaral.

           Ako si Jovy  Almonicar na isa sa magiging sundalo o pulis pag lipas ng panahon at makikilala ng ibang tao. At ipag mamalaki ng aking pamilya . Ang katapatan ay mahalaga at pagiging responsable sa kapwa tao ang pag tulong sa kapwa ay isang kamangha mangha at nakakapag pagaan ng loob lalo na kung ang pag tulong mo ay mula sa puso at hindi ka mag sisisi.

           Ang aking kalakasan at tibay ng loob ay kukuhanin ko sa mga naging inspirasyon ng buhay ko sa mga tao na nag tulak at tumulong na kaya ko pag tavumpayan ang mga pangarap ko. Isa lang kaming mahirap  simple ang buhay ako si Jovy na namulat at maagang tumulong sa mga magulang ko sa dami ko ng napag daan na hirap sa buhay ko nag tatrabaho ako para may pambaon kasi hindi na ako humihingi sa magulang ko kasi alam ko wala silang maibibigay kaya ang hirap ng buhay namin ay isa  din sa nagihing inspirasyon para makamtan ang aking pangarap sa pag lipas ng mga panahon.

Blog Entry 9: Important  Lesson Learned

                  Pinaka mahalaga Kong natutunan y kung paano ko papahalagahan ang isang trabaho at kung paano ka makipag kuminikasyon sa ibang tao. Dapat hindi ka nagsasawa sa pag iintindi na makatulong sa ibang tao lalong lalo na sa mga bata at kung paano pahalagahan ang mga bagay bagay. Lalong lalo na sa bawat sigundo minuto at aros na tumatak bo ay mahalaga dahil sa bawat kilos mo ay may silbi. Matutunan ko din ang pano maging istrikto sa mga impliyado natutunan ko din ang labis na pag papahalaga sa mga bata kahit sila ay may kapansanan. Saka mas lalong tumatak sa puso at isipan ko na dapat hindi iba ang tingin natin sa ibang tao lalo na sa mga bata na may kapansanan kasi kahit sila ay ganon nag bibigay parin sila ng aliw o saya sa atin at pinaparamdam din nila sa atin na mahal din nila tayo kaya dapat mahalin din natin sila at irespeto. Yung tilang wag natin silang kaawaan dahil mababago parin ang kanilang pag katao. Wag natin isipin na mahina sila dahil malakas sila dahil lumalaban sila sa hamon ang buhay. Kaya natutunan ko ang maging matatag at maging matapang wag tayong maging marupok upang hindi tayo magato o masira ang aking pagkatao.

          Natutunan ko din angpahalagahan at ingat kung anong meron tayo. Wag susuko kahit may matinding pagsubok na dumaan sa atin buhay. Katulad ng mga bata sa Childre's Development Invention Center patuloy nilang nilalabanan ang kanilang kapansanan kahit naganon masaya parin sila at para sa kanila hindi hadlang ang mga bagay na iyon kasi blessing iyon ng Panginoon kaya dapat wag natin sirain ang ating sarilo dahil na mahirap lang tayo. Wag natin ilugmok ang ating pangarap kahit napapagod na tayo dahil ang hirap sa buhay ay isang pag subok na ibinigay sa atin ng Panginoon tulad niya hindi siya sumuko na patawarin tayo kahit nakakagawa tayo ng kasalanan at hindi din niya tayo pinababayaan. Kaya natuyunan ko na hindi hadlang ang hirap ng buhay upang makamit lang ang mga pangarap. Sa CDIC  ay isang magandang impluwensya sa akin upang ipag patuloy ko ang hamon ng aking buhay naging inspirasyon ko ang mga bata na nag aaral doon kasi walang bakas ng lungkot sa kanilang muka noong andon pa kami lahat sila ay masasaya at talagang pursigido sila na umangat ang kanilang kaalaman. Bawat isa sa mga bata na tinuruan namin doon ay patuloy parin nilang nilalagpasan ang hirap na kanilang hinaharap. Kaya sa tulad ko na kumpleto mag papatuloy ako sa pag aaral hanggang makamit ko ang aking mga mithiin sa buhay. 

            Natutunan ko din doon na habang bata pa tayo ay maging malaya at wag indahin ang mga problema sa buhay kung magiging mahina ka wala ng saysay  ang buhay mo kaya habang natakbo ang oras wag natin pabayaan ang ating pangarap at maging inspirasyon nating ang mga bata na malakas at alisto upang makalaya sa hirap ng buhay.

Blog Entry 8 Fuetured employees

            Ang inaasahan ko sa mga impliyado sa Children's Development Intervention Center ay mabait,at hndi isyrikto. Ngunit unang araw palang naminsinabi agad nila na istrikto daw sila lalong lalo na sa oras bawal ma late kaya yun kinabahan kamikasi noong unang araw namin na mag oojt sa Children's Development Intervention Center na late kami kasi naman hinanap pa namin kung saan yung lugar. Kaya yun mapagalitan kami pero na ngako na kami na hindi na yun mauulit. Kaya nag trabaho na agad kami pag katapos kaming pagalitan pero okey lang naman yun kasi kasalanan naman namin. Napansin namin na mahalaga talaga ang bawat minuto sa pag tatrabaho. Sa Children's Development Intervention Center tinuruan kami kung pano kumilos ng maayos at kung pano kami makikipag kominikasyon sa mga magulang at mga bata. Akala namin hindi namin magiging close yung mga impliyado doon pero noong pangalawang araw nag kakausap at nag kukuwentuhan na kami tungkol sa mga bata na inaalagaan namin at tungkol sa mga trabaho at kung kamusta na. Kahit na istrikto sila sa oras at sa trabaho may kabaiitan din silang ipinapakita. Kasi nga sabi nila kung hindi sila magiging istrikto hindi makikinig sa kanila ang mga bata. Kaya pala ganon sila pag dating sa trabaho . Masaya silang kasama nag tatawanan pag nag kukuwentuhan marami kaming natutunan sa kanila. Kaya kung sa tutuusin masaya at maganda magtrabaho sa Children's Development Intervention Center. Masaya sila maging katrabaho dahil binibigyan nila kami ng kaalaman kung paano maging success sa buhay at kung paano makamit ang pangarap. Kung paano kahirap ang pinagdaan bilang isang estedyate Kaya kung magiging isang empliyado ako paghihirapan ko at pag bubutihan tulad ng ginagawa nila kahit mahirap lalaban at lalapasan ang hamon ko sa buhay.